بگشای لب که قند فراوانم آرزوست
آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست
آورارگی و کوه و بیابانم آرزوست
رقصی چنان میانه میدانم آرزوست
حضرت مولانا جلال الدین بلخی