درودت باد ای داد ِ پس بیداد
درودت باد ای در کرنش لبهای ما ، صد حنجره فریاد
درودت باد ای واگیر ِ بیداری بر این مخمورگان مات ِ دشمن شاد
درودت باد ای در قحطی عشق و جنون
مجنون‌تر از لیلی و شیرین‌تر ز هر فرهاد
درودت باد ای مرهون تو صد خاطر و صد یاد
درودت باد
سر دادم به ره دیده ، دلی در دوریت در داد
میدانم تو می‌دانی ، بماند هرچه بادا باد
علی اکبر رائفی پور (آرما)
