بباطن تشنه عشق و بظاهر غرق حاشایی

نمی گویی و می سوزی، نمی جویی و می خواهی

بباطن تشنه عشق و بظاهر غرق حاشایی

معینی کرمانشاهی

مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم

مرا می بینی و هر دم، زیادت می کنی دردم / ترا می بینم و میلم، زیادت می شود هر دم

به سامانم نمی پرسی، نمی دانم چه سر داری  / به درمانم نمی کوشی، نمی دانی مگر دردم

حضرتِ حافظِ جان

می‌کند آن ماه صید آن گاه پنهان می‌شود

می‌شود صیاد پنهان، می‌کند آن گاه صید / می‌کند آن ماه صید، آن گاه پنهان می‌شود

محتشم کاشانی

وای از این عمر که با می گذرد می گذرد

هر چه بر من گذرد، باز بگویم گذرد / وای از این عمر که با می گذرد می گذرد

ﺑﺮ ﮐﻨﺞ ﻟﺒﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﯾﺤﯿﯽ ﻭ ﯾﻤﯿﺖ

ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ " ﺍﺫﺍ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ﺍﻧﻔﻄﺮﺕ " / ﻭآﻧﮕﻪ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ " ﺍﺫﺍ ﺍﻟﻨﺠﻮﻡ ﺍﻧﮑﺪﺭﺕ "

ﻣﻦ ﺩﺍﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺍﻧﺪﺭ " ﺳﺌﻠﺖ " / ﮔﻮﯾﻢ ﺻﻤﺪﺍ " ﺑﺎﯼ ﺫﻧﺐ ﻗﺘﻠﺖ "

ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ " ﺍﻟﺴﺖ ﻣﻨﮑﻢ ﺑﺒﻌﯿﺪ " / ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ " ﺍﻥ ﻋﺬﺍﺑﯽ ﻟﺸﺪﯾﺪ "

ﺑﺮ ﮐﻨﺞ ﻟﺒﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ " ﯾﺤﯿﯽ ﻭ ﯾﻤﯿﺖ " / " ﻣﻦ ﻣﺎﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺸﻖ ﻓﻘﺪ ﻣﺎﺕ ﺷﻬﯿﺪ "

منسوب به ﺷﯿﺦ ﺑﻬﺎﯾﯽ

هیچم هیچ که در هیچ نظر فرمایی

نیستم نیست، که هستی همه در نیستی است / هیچم هیچ، که در هیچ نظر فرمایی

حضرت سید روح الله موسوی خمینی روح من سواه فداه

مفتی عقل در این مسله لایعقل بود

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز / چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

بس بگشتم که بپرسم سبب درد فراق / مفتی عقل در این مسله لایعقل بود

حضرتِ حافظِ جان

هر چه داشت بر پایم ریخت

عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت ... / عقلم شد و هوش رفت و دانش بگریخت

زین واقعه هیچ دوست دستم نگرفت! / جز دیده که هر چه داشت بر پایم ریخت

ابوسعید ابوالخیر

سخن سخت به معشوق

صبحدم، مرغ چمن با گل نوخاسته گفت / ناز کم کن، که در این باغ بسی چون تو شکفت

گل بخندید که از راست نرنجیم ولی ... / هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت!

حضرتِ حافظِ جان