دیوانه تر از خویش کسی می جستم

دیوانه تر از خویش کسی می جستم

دستم بگرفتند و به دستم دادند

سعدی

إنَّ النَّفِیسَ غَرِیبٌ حَیثُمَا کَانَ

وَهکذا کُنتُ فی أَهلِی وَفی وَطَنی

إنَّ النَّفِیسَ غَرِیبٌ حَیثُمَا کَانَ

المتنبی

روز و شب نذر نگاهت " وَ جَعَلنا " خواندم

تا دل از کف ندهد،

هر که تو را می بیند

روز و شب نذر نگاهت

" وَ جَعَلنا " خواندم

محا الذنب کُل المحو من جاء تائِبا

أهذا جزاءُ الصدقِ إن کُنتُ صادِقاً

أهذا جزاءُ الکِذبِ إِن کنتُ کاذِبا

وإن کان ذنبی کُلَّ ذنبٍ فَإِنَّهُ

محا الذنب کُل المحو من جاء تائِبا

المتنبی

وِجدانُنا کل شیءٍ بَعدَکمْ عَدَمُ

یا من یَعِز علینا أن نُفَارِقَهُم

وِجدانُنا کل شیءٍ بَعدَکمْ عَدَمُ

المتنبی

إنّ القَلیلَ مِنَ الحَبیبِ کَثیرُ

وقَنِعْتُ باللّقْیا و أوّلِ نَظْرَةٍ

إنّ القَلیلَ مِنَ الحَبیبِ کَثیرُ

 المتنبی

اینک همان لبی که قرار تو برده بود

لب بر لبم نهاد و به من گفت : با نگاه...

اینک همان لبی که قرار تو برده بود

ای بسا شاعر که بعد از مرگ زاد

نغمه ی من از جهان دیگر است

این جرس را کاروان دیگر است

ای بسا شاعر که بعد از مرگ زاد

چشم خود بر بست و چشم ما گشاد

علامه محمد اقبال لاهوری

تو یکی نه ای هزاری

تو مگو همه به جنگند و

ز صلح من چه آید 

تو یکی نه ای  هزاری،

تو چراغ خود بر افروز 

کمیاب ترین چیز در دنیا ؛ اخلاص

کمیاب‌ترین چیز در دنیا،

«اخلاص» است؛

 هرچند می‌کوشم 

تا ریا را از دلِ خود بیرون کنم،

 به رنگی دیگر از دل من می‌رویَد ... 

تذکره الاولیاء

عطار

کفر چو منی گزاف و آسان نبود

حسین بوعلی سینا آن گاه که به تیر حسد حاسدان تکفیر شد، این چنین فرمود:

کفر چو منی گزاف و آسان نبود

محکمتر از ایمان من ایمان نبود

در دهر یکی چو من و آنهم کافر

پس در همه دهر یک مسلمان نبود

خواجه نصیرالدین طوسی که از طرف شخصی مسمّی به «نظام العلماء» مورد تکفیر واقع شد، می گوید:

نظام بی نظام ار کافرم خواند

چراغ کذب را نبود فروغی

مسلمان خوانمش زیرا که نبود

دروغی را جوابی جز دروغی

هر کس بد ما به خلق گوید

ما چهره ز غم نمیخراشیم

ما خوبی او به خلق گوییم

تا هر دو دروغ گفته باشیم

جامه ی عشق برازنده هر قامت نیست

جامه ای بافته بودم از عشق

خواستم تا به تواش هدیه کنم

لیک دیدم که در آن گوشه باغ

لاله ای پنهانی

با نسیمی می گفت:

جامه ی عشق برازنده هر قامت نیست

درسی نبُوَد هر آنچه در سینه بُوَد

یک خانه کتاب هیچ سودی ندهد

باید که کتابخانه در سینه بود

درسی نبُوَد هر آنچه در سینه بُوَد

درسینه بُوَد هرآنچه درسی نبُوَد

مرا معلم عشق تو شاعری آموخت

همه پدران من

عالمان دین بودند

مرا معلم عشق تو

شاعری آموخت

سعدی

گر خون دلم خوری ز دستت ندهم

امروز ندانم بچه دست آمده‌ای

کز اول بامداد مست آمده‌ای

گر خون دلم خوری ز دستت ندهم

زیرا که به خون دل به دست آمده‌ای

مولانا

عشق صیدی‌ست که در هر صفتی دارد حُسن

عشق صیدی‌ست

که در هر صفتی دارد حُسن

نیم‌وحشی خوش و

نارامْ خوش و

رامْ خوش ا‌ست ...

طالب آملی

ببین، ببین که چه بی‌طاقتم ز شیدایی

عجب !عجب !

که برون آمدی به پرسش من 

ببین، ببین 

که چه بی‌طاقتم ز شیدایی ...

مولانا

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

 حافظ

یک دانه بدو دادی صد باغ مزید آمد

برخیز به میدان رو در حلقه رندان رو

رو جانب مهمان رو کز راه بعید آمد

غم‌هاش همه شادی بندش همه آزادی

یک دانه بدو دادی صد باغ مزید آمد

مولانا

خدای، بی ادبان را جزای خیر دهاد

مرا به گوشه ی عزلت دلیل گردیدند

خدای، بی ادبان را جزای خیر دهاد

صائب