ما بی سلیقه ایم تو حاجات ما بخواه

ما بی سلیقه ایم تو حاجات ما بخواه

ورنه گدا مطالبه ی آب و نان کند!

محمد سهرابی

حیف از این مال که خمسش به فقیهان برسد

تا سر سال تمام غم خود خواهم خورد

حیف از این مال که خمسش به فقیهان برسد

محمد سهرابی

بیداری ام چه دانی ؟

بیداری ام چه دانی ؟

ای خُفته ای که شب ها ،

ننشسته ای به حَسرت

نشمُرده ای سِتاره ...

فروغی بسطامی

دزدی بوسه

دزدی بوسه عجب دزدی پر منفعتی ست !

که اگر باز ستانند ، دو چندان گردد !

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش / این چراغی است کزین خانه به آن خانه برند

حضرتِ حافظِ جان

آتشی که نمیرد همیشه ، در دل ماست

از آن به دیر مغانم عزیز می دارند ... / که آتشی که نمیرد همیشه ، در دل ماست

حضرتِ حافظِ جان

زین آتش نهفته که در سینه من است

زین آتش نهفته که در سینه من است / خورشید شعله ای ست که در آسمان گرفت

حضرتِ حافظِ جان

من دلم سخت گرفته ست ... همین! / مصطفی ملکیان

من دلم سخت گرفته ست ... همین!

"ابرهای همه عالم ، در دلم می گریند!"

کاش می شد که مرا گریه ای بگذارند

همچو باران بهاری...

تا که پاکم سازد

وآنگه‌ام دفن کنند

چون در آن گریه

همه جان من از چشمه‌ی چشم

به زمین خواهد ریخت

وآنگه‌ام دفن کنند ، در گِلابی که در آن‌ام

تا بیاسایم و با خود گویم:

به زمین نآمده بودم هرگز!

مصطفی ملکیان

خطوط لب تو

زندگی

رقص

دل انگیز

خطوط لب توست...

سهراب سپهری

شب خرداد

شب خرداد

به آرامی یک مرثیه

از روی سر ثانیه ها می گذرد

بوی هجرت می آید

بالش من پر آواز پر چلچله هاست‌

صبح خواهد شد

و به این کاسه آب

آسمان هجرت خواهد کرد

باید امشب بروم‌

باید امشب چمدانی را

که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد، بردارم

و به سمتی بروم

 

بیست و یکمین شعر از دفتر

حجم سبز

سهراب سپهری

مقبول طبع مردم صاحب نظر

بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی / مقبول طبع مردم صاحب نظر شود

حضرتِ حافظِ جان

دیوانه! من می بینمش!

چشم خود بستم

که دیگر چشم مستش ننگرم

ناگهان دل داد زد:

''دیوانه! من می بینمش!''

شهریار

از همه کس رمیده‌ام

از همه کس رمیده‌ام

با تو درآرمیده‌ام

جمع نمی‌شود دگر

هر چه تو می‌پراکنی

سعدی

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

وخدا خواست که یعقوب نبیند یک عمر / شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

شهریار

طبیب عشق

طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق لیک... / چو درد در تو نبیند که را دوا بکند ؟

حضرتِ حافظِ جان

هر شکل که خواست آنچنان کرد مرا

دستان کسی دست زنان کرد مرا / بی‌حشمت و بی‌عقل روان کرد مرا

حاصل دل او دل مرا گردانید / هر شکل که خواست آنچنان کرد مرا

برو ای عقل

برو ای عقل ، مگو عشق چنان کرد و چنین ! / پادشاه است و بر او چون و چرایی نبود !

از خاک زیشتر نه ، که از خاک کمتریم

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من / از خاک زیشتر نه ، که از خاک کمتریم !

سعدی

شهید عشق

بی حسرت از جهان نرود از جهان هیچ کس به دهر

الا شهید عشق به تیر از کمان دوست

سعدی

وافریادا ز عشق وافریادا

وافریادا ز عشق وافریادا / کارم به یکی طرفه نگار افتادا

گر داد من شکسته دادا ، دادا / ورنه من و عشق ، هر چه بادا بادا

ابوسعید ابوالخیر